Μικροπλαστικά: Ακόμα μία έρευνα δείχνει σοκαριστική συγκέντρωση στον εγκέφαλο
Για ακόμα μία φορά οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τα μικροπλαστικά που μπορούν να συσσωρευτούν στον εγκέφαλο.
Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Brain Medicine, οι επιστήμονες περιγράφουν λεπτομερώς τη συνολική επιστήμη που υποδηλώνει ότι τα μικροπλαστικά βλάπτουν το περιβάλλον και την υγεία μας. Παρόλα αυτά, υποστηρίζουν ότι υπάρχουν τρόποι για να ελαχιστοποιήσουμε την έκθεση μας σε αυτά.
Τα μικροπλαστικά είναι κάθε κομμάτι πλαστικού μικρότερο από 5 χιλιοστά. Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες τα έχουν βρει σχεδόν οπουδήποτε έχουν ψάξει.Αλλά μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στο Nature Medicine από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού προκάλεσε ένα νέο κύμα ανησυχίας.
Οι ερευνητές του UNM όχι μόνο βρήκαν μικροπλαστικά στους εγκεφάλους των νεκρών, αλλά και υψηλότερες συγκεντρώσεις πλαστικών στα συκώτια, τα νεφρά ή άλλα όργανα των ανθρώπων.
Επιπλέον, η συσσώρευση αυτή φάνηκε να είναι πολύ μεγαλύτερη στους πρόσφατα αποθανόντες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η έκθεση σε πλαστικό έχει επιδεινωθεί μόνο τελευταία. Βρήκαν επίσης υψηλότερη συγκέντρωση πλαστικών στους εγκεφάλους ανθρώπων με άνοια ίσως σηματοδοτώντας μια σύνδεση με τη θανατηφόρα νευρολογική πάθηση. Οι ερευνητές του UNM υπολόγισαν ότι οι εγκέφαλοι των ανθρώπων σήμερα θα μπορούσαν να μεταφέρουν αυτά τα μικροσκοπικά θραύσματα σε ποσότητα ενός ολόκληρου πλαστικού κουταλιού.
Ο Nicholas Fabiano προειδοποιεί ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν γνωρίζουμε για τις επιπτώσεις των μικροπλαστικών στην υγεία. Αλλά όσα έχουμε μάθει μέχρι στιγμής δεν είναι ακριβώς ενθαρρυντικά.
Το να ακούω ότι στον εγκέφαλο υπάρχουν μικροπλαστικά σε ποσότητα ενός κουταλιού ήταν σοκαριστικό. Ως ειδικευόμενος ψυχίατρος, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς προς το παρόν δεν γνωρίζουμε την πλήρη έκταση που αυτό μπορεί να επηρεάσει τη νόηση ή την ψυχική υγεία κάποιου. Στη μελέτη Nature Medicine, τα επίπεδα μικροπλαστικών ήταν 3-5 φορές υψηλότερα στους εγκεφάλους των ατόμων με άνοια, γεγονός που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ωστόσο τα ευρήματα αυτά δεν έχουν αιτιώδη χαρακτήρα.
Δεν είναι μόνο τα ίδια τα πλαστικά που θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνα για τον οργανισμό μας, αλλά και οι χημικές ουσίες που διαρρέουν από αυτά. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει πάνω από εκατό χημικές ουσίες στα πλαστικά που μπορεί να βλάψουν εμάς ή άλλα ζώα, ιδίως χημικές ουσίες που μπορούν να μιμηθούν και στη συνέχεια ενδεχομένως να διαταράξουν τη ρύθμιση σημαντικών ορμονών. Αυτές οι χημικές ουσίες που διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερα ποσοστά υπογονιμότητας, ορισμένων μορφών καρκίνου και μεταβολικών διαταραχών όπως ο διαβήτης, για να αναφέρουμε μερικά από αυτά. Και είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους τα πλαστικά ή τα χημικά τους θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία μας προς το χειρότερο.
Η τρέχουσα βάση δεδομένων (που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μελέτες σε ζώα και κυτταροκαλλιέργειες) υποδηλώνει ότι η έκθεση σε [μικροπλαστικά] μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία μέσω του οξειδωτικού στρες, της φλεγμονής, της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος, του μεταβαλλόμενου βιοχημικού/ενεργειακού μεταβολισμού, του μειωμένου κυτταρικού πολλαπλασιασμού, της μη φυσιολογικής ανάπτυξης οργάνων, των διαταραγμένων μεταβολικών οδών και της καρκινογένεσης.
Πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τα μικροπλαστικά παραμένουν, σημειώνει ο Fabiano. Εκτός από τους άγνωστους μακροχρόνιους κινδύνους για την υγεία, δεν είμαστε καν σίγουροι πώς αυτά τα πλαστικά εισέρχονται στον εγκέφαλο, για παράδειγμα. Επίσης, εξακολουθούμε να γνωρίζουμε ελάχιστα για το πώς το σώμα μας μπορεί να απομακρύνει τα μικροπλαστικά, αν και ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορούμε κυριολεκτικά να ιδρώσουμε ορισμένα χημικά που σχετίζονται με τα πλαστικά.
Παρά τους άγνωστους αυτούς παράγοντες, ο Fabiano (και πολλοί άλλοι επιστήμονες) έχει καλέσει τις κυβερνήσεις και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αναλάβουν δράση και να αρχίσουν να μειώνουν τη συλλογική μας έκθεση στα μικροπλαστικά.
Στο μεταξύ, οι άνθρωποι μπορούν επίσης να κάνουν πράγματα στην προσωπική τους ζωή για να περιορίσουν την πρόσληψη πλαστικών. Σε αυτά περιλαμβάνονται: η μετάβαση από την τακτική κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού σε φιλτραρισμένο νερό βρύσης, η κατανάλωση λιγότερων τροφίμων που συνήθως παρασκευάζονται με πλαστικό, όπως ορισμένα σακουλάκια τσαγιού, ή τροφίμων που είναι γνωστό ότι περιέχουν υψηλά επίπεδα μικροπλαστικών, όπως τα θαλασσινά, το αλκοόλ και γενικά τα πολύ επεξεργασμένα τρόφιμα και η αποθήκευση των περισσευμάτων μας σε γυάλινα ή ανοξείδωτα δοχεία αντί για πλαστικά.
