Πώς η τραγουδιστή ομιλία προς τα μωρά τα βοηθά να μάθουν να μιλούν
Μέσα από τα τραγουδάκια και τη ρυθμική ομιλία, τα βρέφη μαθαίνουν τη γλώσσα, ανακάλυψαν επιστήμονες στη Βρετανία, δίνοντας μια απάντηση γιατί μιλάμε στα μωρά με αυτόν τον τρόπο.
Η έρευνα των επιστημόνων έδειξε, συγκεκριμένα, ότι τα μωρά μαθαίνουν να μιλούν από τις «ρυθμικές πληροφορίες», δηλαδή την αλλαγή του τόνου στην ομιλία των μεγαλύτερων που μιλούν σε αυτά. Και όχι μόνο από την ομιλία, αλλά και από τα παιδικά τραγουδάκια.
Οι ερευνητές από το Κέιμπριτζ ανακάλυψαν ότι τα μωρά αρχίζουν να επεξεργάζονται τις φωνητικές πληροφορίες, δηλαδή τους μικρότερους ήχους της ομιλίας, περίπου από την ηλικία των επτά μηνών.
Στη δημοσίευσή τους στο Nature Communications αμφισβητούν την άποψη ότι οι φωνητικές πληροφορίες, που συνήθως αντιπροσωπεύονται από το αλφάβητο, είναι το κλειδί για την εκμάθηση της γλώσσας. Ισχυρίζονται ακόμη ότι η δυσλεξία και η αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή σχετίζονται με την αντίληψη του ρυθμού και όχι με δυσκολίες στην επεξεργασία φωνητικών πληροφοριών.
Οι επιμέρους ήχοι της ομιλίας δεν επεξεργάζονται αξιόπιστα μέχρι περίπου τους επτά μήνες, αν και τα περισσότερα βρέφη σε αυτό το σημείο μπορούν να αναγνωρίσουν οικείες λέξεις, λέει στον Guardian η βασική συντάκτρια της έρευνας, Ούσα Γκοσουάμι.
«Από τότε οι επιμέρους ήχοι της ομιλίας εξακολουθούν να προστίθενται με πολύ αργό ρυθμό για να αποτελούν τη βάση της γλώσσας. Πιστεύουμε ότι οι πληροφορίες για το ρυθμό της ομιλίας είναι η κρυφή “κόλλα” που στηρίζει την ανάπτυξη ενός γλωσσικού συστήματος που λειτουργεί σωστά», προσθέτει.
Προτείνει μάλιστα στους γονείς «να μιλούν και να τραγουδούν στα μωρά τους όσο το δυνατόν περισσότερο ή να χρησιμοποιούν ομιλία που απευθύνεται σε βρέφη, όπως τα παιδικά τραγουδάκια, επειδή αυτό θα έχει διαφορά στο γλωσσικό αποτέλεσμα».
Η Γκοσουάμι θεωρεί ότι «τα βρέφη χρησιμοποιούν τις ρυθμικές πληροφορίες σαν σκαλωσιά ή σκελετό για να προσθέσουν φωνητικές πληροφορίες».
Έτσι τα παιδάκια που μιλούν αγγλικά μπορεί να μάθουν ότι το ρυθμικό μοτίβο των λέξεων είναι συνήθως ισχυρό-ασθενές, όπως στο «daddy» («μπαμπάς») ή στο «mummy» («μαμά»), με τον τόνο στην πρώτη συλλαβή. «Μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το ρυθμικό μοτίβο για να μαντέψουν πού τελειώνει μια λέξη και πού αρχίζει μια άλλη, όταν ακούνε φυσική ομιλία», προσθέτει.
Και όπως επισημαίνει, ο ρυθμός είναι μια βασική πτυχή κάθε γλώσσας. Όλα τα μωρά «εκτίθενται σε μια ισχυρή δομή ρυθμού με μια ισχυρή συλλαβή δύο φορές το δευτερόλεπτο», λέει και προσθέτει ότι «είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να το τονίζουμε αυτό όταν μιλάμε στα μωρά».
