Ανέπτυξαν τεχνική που κάνει διάφανο τον εγκέφαλο

Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας μια ειδική χημική τεχνική μπόρεσαν να έχουν μια τρισδιάστατη και έγχρωμη άποψη των νευρωνικών δικτύων, τα οποία λαμβάνουν και στέλνουν τις πληροφορίες.

Η πρωτοποριακή τεχνική θα δώσει τη δυνατότητα παρατήρησης των δικτύων των εγκεφαλικών κυττάρων με μεγαλύτερη ευκολία και λεπτομέρεια. Και αυτό γιατί μέχρι σήμερα, αναγκάζονταν να τεμαχίζουν τον εγκέφαλο σε μικρές φέτες για να τον μελετήσουν, χάνοντας όμως έτσι την πλήρη εικόνα και προκαλώντας καταστροφές σε νευρικούς ιστούς.

Το επίτευγμα, που χαρακτηρίζεται «μια από τις σημαντικότερες προόδους στη νευροανατομία εδώ και δεκαετίες», αναμένεται να διευκολύνει το έργο των επιστημόνων που μελετούν τις πολύπλοκες διασυνδέσεις στο εσωτερικό του εγκεφάλου και έτσι θα δημιουργήσουν πιο αναλυτικούς και χρήσιμους «χάρτες» για τις νευρωνικές «καλωδιώσεις».

Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να ανοίξουν νέοι δρόμοι για τη θεραπεία των νευρολογικών και άλλων παθήσεων, όπως σχιζοφρένεια, αυτισμός, Αλτσχάιμερ, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή.

Η τεχνική πήρε την περιγραφική ονομασία «Διαύγεια» (Clarity), ενώ οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να καταστήσουν διάφανο όλο τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Η μέθοδος, που ήδη δοκιμάστηκε με επιτυχία σε εγκεφάλους ποντικιών και σε τμήματα ανθρώπινων εγκεφάλων, βασίζεται στη χρήση μιας ουσίας (SDS) και μιας υδρογέλης, που απομακρύνουν τα εγκεφαλικά λιπίδια, τα οποία εμποδίζουν τη διέλευση του φωτός. Χάρη στη νέα μέθοδο, οι επιστήμονες μπορούν να δουν καθαρά από τα εξωτερικά στρώματα του εγκεφαλικού φλοιού έως τις βαθύτερες δομές, όπως ο θάλαμος.

Κατά την όλη διαδικασία, διατηρείται γενικά άθικτη η βιοχημεία του εγκεφάλου, αν και υπάρχει μια περιορισμένη απώλεια εγκεφαλικών πρωτεϊνών της τάξης του 8%. Ορισμένοι επιστήμονες δήλωσαν πάντως ότι προτού η μέθοδος εφαρμοστεί σε έναν ολόκληρο ανθρώπινο εγκέφαλο, θα πρέπει να γίνουν περισσότερα τεστ για να φανεί αν προκαλούνται αλλοιώσεις ή βλάβες στους εγκεφαλικούς ιστούς.

Η τεχνική «δουλεύει» και με εγκεφάλους που έχουν διατηρηθεί σε φορμαλδεϋδη επί χρόνια, ενώ μελλοντικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε άλλα όργανα του σώματος πέρα από τον εγκέφαλο, καθώς επίσης για τη μελέτη των εμβρύων στη μήτρα ή των καρκινικών όγκων.