Η συσκευή που «αυτο-καταστρέφεται»

Οι Τζον Ρότζερς και Φιορέντσο Ομενέτο, ωστόσο, παρουσίασαν μια καινοτομική συσκευή, το βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι το ακριβός αντίθετο από τον παραπάνω στόχο! Οι δύο επιστήμονες δημιούργησαν πολύ λεπτές βιοδιασπώμενες ηλεκτρονικές συσκευές οι οποίες διαλύονται μόνες τους!

Οι συσκευές αυτές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μια μεγάλη γκάμα ιατρικών και περιβαλλοντικών χρήσεων, καθώς αντί να καταλήγουν στις χωματερές, θα λιώνουν μόνες τους.

Ο επιστήμονες που δημιούργησαν τα καινοτόμα κυκλώματα έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Όπως αναφέρουν, δημιούργησαν ηλεκτρονικά στοιχεία από πυρίτιο και οξείδιο του μαγνησίου, καλυμμένα από ένα προστατευτικό στρώμα πρωτεΐνης μεταξιού. Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο καθηγητής μηχανολογίας Τζον Ρότζερς του πανεπιστημίου του Ιλινόις και ο καθηγητής βιοϊατρικής μηχανολογίας Φιορέντσο Ομενέτο του πανεπιστημίου Ταφτς.

Τα συγκεκριμένα κυκλώματα ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων «παροδικών ηλεκτρονικών». Σε αντίθεση με τα συμβατικά ηλεκτρονικά, δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, αλλά διαλύονται πλήρως με ελεγχόμενο και προγραμματισμένο τρόπο.

Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο δημιούργησαν τις συσκευές αυτές. Αν και το πυρίτιο έχει την ιδιότητα να διαλύεται στο νερό, στην περίπτωση των συμβατικών ηλεκτρονικών η ολοκλήρωση της διαδικασίας απαιτεί πολύ χρόνο λόγω μεγέθους.

Έτσι οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ιδιαίτερα λεπτά φύλλα πυριτίου(νανομεμβράνες) που διαλύονται μόνο μέσα σε μερικές μέρες ή εβδομάδες. Η ταχύτητα διάσπασης ελέγχεται από το προστατευτικό μεταξένιο επίστρωμα και το πόσο γρήγορα αυτό διαλύεται. Έτσι, η ελεγχόμενη διάλυσή τους θα μπορούσε να επεκταθεί χρονικά για μήνες ή χρόνια.

Οι επιστήμονες έχουν ήδη δοκιμάσει στο εργαστήριο ορισμένες χρήσεις για αυτά τα υλικά περιορισμένης διάρκειας ζωής, όπως σε μία ψηφιακή κάμερα, σε αισθητήρες θερμοκρασίας και σε ηλιακές κυψέλες. Όμως θεωρούν ότι στο μέλλον, θα υπάρξουν πολύ περισσότερες πρακτικές εφαρμογές, ιδίως στην ιατρική και στη φαρμακευτική, όπως για την ελεγχόμενη απελευθέρωση φαρμάκων μέσα στο σώμα, για παροδικά μοσχεύματα που δεν θα απορρίπτονται από τον οργανισμό, για την εισαγωγή ηλεκτρονικών αισθητήρων παρακολούθησης της καρδιάς, των μυών, του αίματος ή του εγκεφάλου κ.λπ.

Ακόμα, κατά τον Ομερέτο, μελλοντικά τέτοιου είδους αυτο-διαλυόμενα ηλεκτρονικά θα μπορούσαν να κάνουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή τα κινητά τηλέφωνα πιο φιλικά για το περιβάλλον. Επίσης, θα μπορούσαν να βοηθάνε στην καταπολέμηση μολύνσεων, όπως να καθαρίζουν μια πετρελαιοκηλίδα στη θάλασσα ή κάποια άλλη χημική ρύπανση.