Θυμάστε το Internet της δεκαετίας του ’90;

Όσοι δε, έχουν γεννηθεί μετά το 1990 δεν θυμούνται το Internet στη «βρεφική» του ηλικία. Για τους παλιούς που έχουν ξεχάσει και για τους νέους που δεν το έζησαν καν, να πώς ήταν το Internet της δεκαετίας του ’90.

-Ήταν απελπιστικά αργό. Ακόμη και για τις ιστοσελίδες του «τότε», το δίκτυο αγκομαχούσε για να «φορτώσει». Για τα downloads ούτε λόγος! Για να κατεβάσεις ένα και μόνο τραγούδι μπορεί να χρειαζόσουν ακόμη και μία ώρα. Για βίντεο δεν το συζητάμε καν. Επίσης ήταν η εποχή που οι χρήστες θεοποιούσαν το Napster. Πριν του κηρύξουν τον πόλεμο οι Metallica…

– Για να μπεις στο διαδίκτυο έπρεπε ο υπολογιστής σου να περάσει με επιτυχία την ιεροτελεστία που περιλάμβανε αυτόν τον υπέροχο ήχο. Παραδέξου ότι σου έχει λείψει!

-Απαραίτητη προϋπόθεση για να μπεις στο Internet από το σπίτι σου, ήταν να μην μιλά κανείς στο τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή. Και αν ήσουν Online και κάποιος έκανε το λάθος να σηκώσει το ακουστικό και να πάρει τηλέφωνο… έπρεπε να ξανασυνδεθείς. Κλασική αιτία καυγάδων με γονείς και αδέλφια.

-Οι χρεώσεις ήταν εξωπραγματικές. Στη σύνδεση με το Internet, οι μονάδες έπεφταν βροχή. Σαν να μιλούσες στο τηλέφωνο με Αυστραλία ένα πράγμα! Αν ήθελες να διαβάσεις κάτι μακροσκελές, έπρεπε να «σώσεις» τη σελίδα και να συνεχίσεις offline.

-Δεν υπήρχε το YouTube. Γιατί ακόμη κι αν υπήρχε, θα ήταν μάλλον αδύνατο να δεις βίντεο. Μέχρι να «φορτώσει», ο λογαριασμός του τηλεφώνου θα έφτανε στον Θεό.

-Δεν υπήρχε Facebook. Αν ήθελες να δεις τι κάνουν οι φίλοι σου… τους έπαιρνες τηλέφωνο. Ή τους έστελνες e-mail. Αν είχαν σύνδεση στο internet.

-Τα site ήταν υπερβολικά απλοϊκά. Για να διανθίσουν την εικόνα τους, έβαζαν μουσική που έπαιζε αυτόματα όταν έμπαινες. Κάποιοι το κάνουν ακόμη. Κακώς.

– Οι μηχανές αναζήτησης ήταν κάπως έτσι:

– Οι περισσότεροι χρήστες χρησιμοποιούσαν έναν browser που λεγόταν Netscape.

– Ο όρος Live streaming ήταν άγνωστος για το πλατύ κοινό.